ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ AΡΧΕΙΟΥ

• Έρευνες Αγοράς - Κλαδικές Μελέτες
• Υποστήριξη Επενδυτικών Δραστηριοτήτων

Από τις αρχές του 2017 στην Τυνησία έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του νέου επενδυτικού νόμου ο οποίος ψηφίστηκε το φθινόπωρο του 2016 (Ν. 71/2016) και αντικατέστησε τον Ν. 93-120/1993.

Ο νέος νόμος στοχεύει στην βελτίωση του επενδυτικού κλίματος και στην προσέλκυση περισσότερων ξένων επενδύσεων με κύρια μέσα την ελευθερία και την προστασία των δικαιωμάτων του επενδυτή. Επίσης, αναδιοργανώνονται οι δομές διαχείρισης και προσέλκυσης επενδύσεων και θεσπίζονται νέα κίνητρα.

Τα βασικά σημεία του εν λόγω Νόμου έχουν ως εξής:

Στα αρχικά άρθρα (1 έως 3) περιγράφεται ο σκοπός του Νόμου, οι ορισμοί της επένδυσης, του επενδυτή κ.α. και οι αρμόδιες υπηρεσίες επί των επενδύσεων στη χώρα.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίδεται στην επιβεβαίωση της έννοιας της ελευθερίας των επενδύσεων στην Τυνησία (άρθρα 4-6). Εισάγεται η αρχή της μη διάκρισης εις βάρος των ξένων επενδυτών σε σχέση με τους Τυνήσιους. Στην κατεύθυνση αυτή δεν ισχύει η διαδικασία προέγκρισης που απαιτείτο για τους ξένους επενδυτές από την προγενέστερη νομοθεσία. Παρόλα αυτά προβλέπεται η έκδοση διατάγματος που θα καθορίζει τομείς όπου απαιτείται προηγούμενη αδειοδότηση και οι σχετικές διαδικασίες κυρίως για δραστηριότητες που σχετίζονται με την εθνική άμυνα, τους φυσικούς πόρους και την πολιτιστική κληρονομιά. Αναφέρεται ότι ο επενδυτής έχει ελευθερία στο να κατέχει να ενοικιάσει και να εκμεταλλευτεί μη αγροτική γη. (Άρθρο 5). Η επιχείρηση που δημιουργείται επιτρέπεται να στελεχώνεται στο διοικητικό επίπεδο από αλλοδαπά στελέχη έως το ποσοστό του 30% του συνόλου για τα τρία πρώτα χρόνια και σε 10% από το 4ο έτος κ.ε. Σε κάθε περίπτωση πάντως, επιτρέπεται η απασχόληση τεσσάρων αλλοδαπών διοικητικών στελεχών.

Στα άρθρα 7 έως 10 καθορίζονται οι εγγυήσεις αλλά και οι υποχρεώσεις του επενδυτή. Τα κεφάλαια, η ιδιοκτησία και τα πνευματικά δικαιώματα είναι εγγυημένα και υπόκεινται στην ισχύουσα νομοθεσία, τυχόν απαλλοτρίωση γίνεται αποκλειστικά για λόγους δημοσίου συμφέροντος και με την αντιστοιχούσα αποζημίωση. Για τους αλλοδαπούς επενδυτές προβλέπεται η ελεύθερη μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό σύμφωνα με την ισχύουσα κατά καιρούς νομοθεσία. Αντίστοιχα, ο επενδυτής θα πρέπει να σέβεται την ισχύουσα νομοθεσία επί του ανταγωνισμού, της διαφάνειας, της φορολογίας, της κοινωνικής ασφάλισης, της προστασίας του περιβάλλοντος.

Στα άρθρα 11 έως 18 καθορίζονται τα θεσμικά όργανα διαχείρισης του επενδυτικού τοπίου στη χώρα τα οποία αντικαθιστούν την προϋπάρχουσα Ανώτατη Επιτροπή Επενδύσεων (Commission Supérieure d’Investissement) και έχουν ως εξής:

Συστήνεται το Ανώτατο Συμβούλιο Επενδύσεων (The Higher Council for the Investment) που αποτελείται από τους Υπουργούς των οποίων το αντικείμενο σχετίζεται με τις επενδύσεις υπό τον Τυνήσιο Πρωθυπουργό και καθορίζει την εθνική επενδυτική στρατηγική, την προσέλκυση επενδύσεων και τη διαμόρφωση του επενδυτικού κλίματος και την αξιολόγηση αυτών.

Επίσης, συστήνεται η ανεξάρτητη δημόσια Αρχή “The Tunisian Investment Authority” η οποία υπάγεται στο αρμόδιο επί των επενδύσεων υπουργείο, έχει έδρα την Τύνιδα αλλά προβλέπονται και περιφερειακά γραφεία καθώς και γραφεία στο εξωτερικό. Η αρχή προτείνει τις δέουσες πολιτικές και μεταρρυθμίσεις στο Συμβούλιο, παίρνει αποφάσεις, παρακολουθεί, συγκεντρώνει στοιχεία και αξιολογεί τα αποτελέσματα. Εντός αυτής προβλέπεται η λειτουργία του «μοναδικού συνομιλητή» με τους επενδυτές, με σκοπό την υποδοχή, την πληροφόρηση και την καθοδήγηση αυτών.

Τέλος, ιδρύεται το Ταμείο Επενδύσεων “The Tunisian Investment Fund” με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια με κύριους σκοπούς τη διαχείριση των κεφαλαίων για προσέλκυση επενδύσεων και την ενίσχυση των υλοποιούμενων επενδυτικών προγραμμάτων.

Τα άρθρα 19 έως 22 είναι αφιερωμένα στα επενδυτικά κίνητρα. Προβλέπεται μια ευρεία εργαλειοθήκη κινήτρων που χορηγούνται βάσει κριτηρίων και τα οποία ορίζεται ότι θα εξειδικευθούν με κυβερνητικά διατάγματα. Αναφέρονται επιδοτήσεις - χρηματικές ενισχύσεις, η ανάληψη από το Τυνησιακό κράτος μέρους της μισθοδοσίας και των εισφορών των εργαζομένων κ.α. Ενθαρρύνονται οι επενδύσεις για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας της περιφερειακής ανάπτυξης και της βιώσιμης ανάπτυξης. Επιτρέπεται η αξιοποίηση των επιδοτήσεων από διάφορες πηγές και προγράμματα ως την κάλυψη του 1/3 της επένδυσης.

Τα επενδυτικά σχέδια που θεωρούνται εθνικής σημασίας, μπορούν να απολαμβάνουν μειωμένη φορολογία - απαλλαγές επί δεκαετία, επιδοτήσεις έως το ένα τρίτο του κόστους επένδυσης κρατική συμμετοχή στη δημιουργία υποδομών. Προβλέπεται η έκδοση μιας σειράς κυβερνητικών διαταγμάτων για την εξειδίκευση όλων των ανωτέρω προβλέψεων.

Επίσης προβλέπεται η διαδικασία παρακολούθησης της υλοποίησης των επενδύσεων, οι υποχρεώσεις των επενδυτών που κάνουν χρήση των παροχών και των κινήτρων και οι συνέπειες και οι ποινές της αθέτησης των υποχρεώσεων αυτών.

Τα άρθρα 23 έως 25 προβλέπουν τον τρόπο επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτών και τυνησιακού κράτους με ιδιαίτερη έμφαση στο φιλικό διακανονισμό, τη διαιτησία και την προσφυγή σε διεθνή όργανα μεσολάβησης και χρήση καλών πρακτικών.

Τέλος, τα άρθρα 26 έως 36 περιλαμβάνουν μεταβατικές διατάξεις σε σχέση με την κατάργηση ή διατήρηση σε ισχύ σχετικών διατάξεων και επί μέρους ρυθμίσεων προγενέστερων επενδυτικών ή εργατικών νόμων.

Με την εν λόγω νομοθεσία και μια σειρά ενεργειών όπως το διεθνές επενδυτικό συνέδριο “Tunisia 2020” (Τύνιδα, Νοέμβριος 2016) οι τυνησιακές Αρχές στοχεύουν να καταστήσουν τη χώρα διεθνή επενδυτικό προορισμό καθώς οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις προβάλλουν αν όχι ο αποκλειστικός τουλάχιστον ο σημαντικότερος παράγοντας για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας, την αναθέρμανση της οικονομίας και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.